Մկների ժողովը

                                                                       Աթաբեկ Խնկոյան

Սով էր, սով էր մկստան,                                        Պակսեց ուժը իմ ոտի,

Կատվի ձեռքից լկստան                                         Պետք է մեռնեմ անոթի

Գզիրն ընկավ դռնեդո´ւռ                                       Սովն է չոքել դռանը,

Էլ չթողեց տուն-կտուր                                           Ախ, մռռանը, մռռանը,

Ջահել ահել գեղովի,                                               Վեր է ընկել, մառանը,                                             

Կանչեց, բերեց ժողովի՝                                          Ինչքան ասես նազ անի,

Թէ ինչ անեն, որ կատվեն                                      Ստից սատկի, տազ անի,

Մի հնարքով ազատվեն:                                        Մուկ տեսնելիս, վազ անի,

Եկան գյուղի ջոջերը                                               Գլխից բռնի, կախ անի,

Երկար բարակ պոչերը,                                         Թաթովը տա, խաղ անի,

Մասնակցեցին խորհրդին,                                    Ուտի, քեֆը չաղ անի,

Մի մուկ խոսեց իր հերթին,                                   Էսպես զուլում ու կրակ,

– Լսե´ք, մկներ, ցեղակից,                                      Դեռ աչքերն էլ ջուխտ ճրագ:

Չունեմ որդի, կողակից,                                         Բայց թե ազնիվ մեր ցեղը

Ես մի անտեր ծերուկ եմ,                                      Կորչելու չէ զուր տեղը…

Բայց պատվավոր մի մուկ եմ.                             Ա՜յ բերել եմ ես մի զանգ,

*** ***

Ծափ, ծլնգոց,                                                          – Համբո, դո´ւ:

Մեջը զնգոց.                                                            – Ես տկար եմ:

Կատվի վզից մենք կախ տանք,                          – Չամբո, դո´ւ:

Որ ինչքան էլ օրորա,                                            – Ասենք տարա,

Որ ինչքան էլ շորորա,                                         Բա որ կատուն գա ինձ վրա՞:

Ստից սատկի, տազ անի,                                    – Բտոն, Խտոն թող մեկից

Գալն իմանանք գազանի:                                    Բռնեն կատվի քամակից:

Է´, զանգը ո՞վ կախ անի.                                     – Ի՞նչ է խոսում չոր գանգը,

– Ալո դո´ւ:                                                              Լավ է դու տար էդ զանգը,

– Ալո՞ն տանի:                                                       Էլ ի՞նչ Բտո, ի՞նչ ֆստան,

– Բալո դո´ւ :                                                          – Ճստաց Բտոն ճստճստան:

– Բալո՞ն կախ է:                                                    Կոտորվե´ք դուք,

– Չստո, դո´ւ:                                                         Վախկոտներիդ ես թաղեմ,

– Չստոն կաղ է :                                                    Ճա՞ռ ասեմ, թէ՞ զանգ կախեմ,-

– Մստո, դո´ւ:                                                        Գոչեց ջոջը,

– Մստոն կարճ է:                                                  Քաշեց պոչը:

– Փստո, դո´ւ:

– Էդ էլ խի՞ղճ է:

Հարցեր և առաջադրանքներ

1. Բառարանի օգնությամբ բացատրի՛ր տրված բառերն ու արտահայտությունները:

լկստան – կատվից փրկված

գզիր –կատարածու

ահել –ծեր

ջոկ –առանձին

հնարք –ելք

կողակից –կին,ամուսին

անոթի –սոված

զուլում –մեծ չարիք

տկար –թույլ

հանդուգն –համարձակ, խիզախ

պոչը քաշել -հեռանալ

2. Փորձի՛ր ինքդ բացատրել։

սովն է չոքել դռանը –սով է տարածվել

ցավն էլ ունի իր դեղը –ամեն խնդիր ունի իր լուծումը

չոր գանգ –հիմար

3. Կատվի մասին պատմի՛ր։   

Կատուն խորամանկ է,նա ձևացնում էր,թե սատկել էր,բայց չեր սատկել,նա ուզում էր մկներին ուտել:                                                                                                

  4. Նկարագրի՛ր Մկստանը և նկարի՛ր (փողոցները,տները,լույսերը․․․)։

  Մկստանը փոքր քաղաք է,այնտեղ ապրում են շատ մկներ,Մկստանի փողոցները նեղ ու լուսավոր են,Մկստանի տները շատ փոքր են: